ច្បាប់និងសីលធម៌ជាអាវុធសំខាន់ពីរសម្រាប់ប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយ
RFI – Sept 19,
2013
អំពើពុករលួយគឺជាមូលហេតុដ៏សំខាន់មួយ ដែលបង្អាក់ការអភិវឌ្ឍន៍
ប្រទេស និងធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រទទួលរងគ្រោះ។
វាក៏ជាមូលហេតុសំខាន់មួយដែរ ដែលនាំឲ្យគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា
ធ្លាក់ចុះប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងខ្លាំង។ រដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ
និងបានដាក់ចេញវិធានការជាបន្តបន្ទាប់ ប៉ុន្តែ វិធានការទាំងនោះមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពឡើយ។
ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលអាណត្តិថ្មីត្រូវធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយឲ្យ បានខ្លាំងក្លានិងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពបំផុត។
ការពង្រឹងច្បាប់ និងសីលធម៌ ត្រូវគេមើលឃើញថា
ជាអាវុធដ៏មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងសង្គ្រាមប្រឆាំងអំពើពុករលួយ។
និយាយដល់ការលុបបំបាត់អំពើពុករលួយ
គេគួរគប្បីគិតដល់មនុស្សពីរក្រុមជាចាំបាច់គឺអ្នកទទួលសំណូកនិង អ្នកសូក ពីព្រោះភាគីទាំងពីរនេះគឺជាអ្នកបង្កើតឲ្យមានអំពើពុករលួយ។
នៅកម្ពុជា អំពើពុករលួយមិនពិបាកនឹងមើលឃើញឡើយ។ មិនពិបាកដោយហេតុថា ការសូកនិងការទទួលសំណូកហាក់បានក្លាយជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃមួយ ដែល មនុស្សទូទៅហាក់ទទួលស្គាល់ថា ជារឿងធម្មតាមួយទៅហើយ។
ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដែលទទួលសំណូកក៏មិនញញើតនឹងសម្ញែងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ស្តុកស្តម្ភ
លើសពីប្រាក់ខែដែលខ្លួនទទួលបានពីរដ្ឋនោះដែរ។
អំពើពុករលួយគឺជាមូលហេតុមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុចម្បងៗជាច្រើនដែលធ្វើ
ឲ្យគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាធ្លាក់ចុះប្រជាប្រិយភាពសម្រាប់ការបោះឆ្នោត ចុងក្រោយនេះ។
ដូច្នេះ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយគឺជាអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាចាំបាច់សម្រាប់
រដ្ឋាភិបាលអាណត្តិថ្មី។ តាមពិត រដ្ឋាភិបាលគណបក្សកាន់អំណាចបានយល់អំពីបញ្ហានេះជាយូរមកហើយ។
ការដាក់ចេញយុទ្ធសាស្ត្រកំណែទម្រង់នានា និងការបង្កើតអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយគឺជាភស្តុតាងស្រាប់។
ប៉ុន្តែ គ្រាន់តែថា វិធានការដែលដាក់ចេញកន្លងទៅហាក់គ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយ។
ចុងក្រោយនេះ មានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងពីរដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់៖ ទី១ គឺការបំបាត់អំពើពុករលួយក្នុងការប្រមូលពន្ធលើមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូន និងទី២ គឺការហាមយកលុយពីសិស្សដែលសុំបញ្ជាក់សញ្ញាបត្របណ្តោះអាសន្នបញ្ចប់ ការសិក្សា។ វិធានការនេះបានធ្វើឲ្យការសូកប៉ាន់បានថយចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ប៉ុន្តែ មិនមែនមានន័យថា អំពើពុករលួយត្រូវបានលុបបំបាត់ទាំងស្រុងនោះទេ។
ជាការពិត ការលុបបំបាត់អំពើពុករលួយពីក្នុងសង្គមខ្មែរមិនមែនជាការងាយស្រួលឡើយ។ មិនងាយស្រួលពីព្រោះថា ពុករលួយបានជ្រកក្រោមស្លាកពាក្យថា«សគុណ» មានន័យថា នៅពេលដែលពលរដ្ឋទៅពឹងពាក់មន្ត្រីអាជ្ញាធរដើម្បីធ្វើឯកសារ ផ្លូវច្បាប់ផ្សេងៗ ពួកគេតែងឲ្យលុយទៅមន្ត្រីទាំងនោះក្រោមរូបភាព«ជូនសគុណ»។ ជាទូទៅ មន្ត្រីសាធារណៈតែងរិះរកគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីទាមទារសគុណពី អ្នកប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់ខ្លួន បើទោះជាមន្ត្រីទាំងនោះបានទទួលប្រាក់ខែពីរដ្ឋក៏ដោយ។ ទម្លាប់បែបនេះកើតមានគ្រប់ទិសទី។
ពិតហើយ គេអាចលើកហេតុផលថា មកពីមន្ត្រីរាជការមានប្រាក់ខែតិចចាយមិនគ្រប់ទើបធ្វើឲ្យពួកគេ ប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។ ហេតុផលនេះពិតជាត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាហេតុផលតែមួយគត់ដែលជាប្រភពនៃអំពើពុករលួយនៅកម្ពុជាទេពី ព្រោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយមិនមែនសុទ្ធតែដើម្បីបង្គ្រប់ជីវភាព ប៉ុណ្ណោះទេ តែសូម្បីតែមន្ត្រីដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភចាយមិនអស់ក៏ នៅតែប្រព្រឹត្តពុករលួយដែរ ហើយជាអំពើពុករលួយធ្ងន់ធ្ងរជាងមន្ត្រីតូចតាចដែលមានប្រាក់ខែចាយមិន គ្រប់នោះទៅទៀត។
នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា មានកិច្ចការច្រើនយ៉ាងដែលត្រូវធ្វើឡើងទន្ទឹមគ្នាដើម្បីលុបបំបាត់ អំពើពុករលួយឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងនោះ វិធានការផ្លូវច្បាប់ និងផ្លូវសីលធម៌ត្រូវតែអនុវត្តព្រមៗគ្នាជាចាំបាច់។ វិធានការផ្លូវច្បាប់មានន័យថា ការអនុវត្តច្បាប់ត្រូវតែតឹងរ៉ឹងនិងស្មើភាពគ្នាដោយមិនរើសមុខ ពោលគឺអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយត្រូវតែទទួលទោសតាមច្បាប់ដោយគ្មាន លើកលែងរាប់ទាំងមន្ត្រីដែលមានមុខនាទីសំខាន់ៗក្នុងរដ្ឋាភិបាលផង។
រីឯវិធានការសីលធម៌វិញគឺត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាចេះ ខ្មាស់អៀននឹងអំពើពុករលួយ ហើយបែងចែកឲ្យច្បាស់រវាងការប្រើប្រាស់សេវាកម្មនិងការពឹងពាក់ រវាងសគុណ និងសំណូក។ នៅពេលដែលច្បាប់ត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងតឹងរ៉ឹងនិងយុត្តិធម៌ ចំណែកមនុស្សខ្មែរគ្រប់គ្នាស្អប់ខ្ពើមអំពើពុករលួយ ហើយចាត់ទុកអំពើនេះថា ជាបទឧក្រិដ្ឋឬយ៉ាងហោចណាស់ថាជាអំពើបាបនោះ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយនឹងមានប្រសិទ្ធភាពជាមិនខាន។
ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តច្បាប់នៅតែស្រវាំងភ្នែកចំពោះមុខឥទ្ធិពលអំណាច និងប្រាក់ដុល្លារ និងប្រសិនបើមនុស្សនៅតែផ្តល់តម្លៃដល់ទឹកប្រាក់ខ្ពស់ជាងសីលធម៌នោះ អំពើពុករលួយនឹងមិនអាចលុបបំបាត់បានឡើយ ហើយវាមិនត្រឹមតែបន្តធ្វើឲ្យសង្គមខ្មែរក្រីក្រងើបមុខមិនរួច ប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏នឹងធ្វើឲ្យគណបក្សកាន់អំណាចបាត់បង់ប្រជាប្រិយភាពបន្តទៀត ជាមិនខាន៕
ចុងក្រោយនេះ មានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងពីរដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់៖ ទី១ គឺការបំបាត់អំពើពុករលួយក្នុងការប្រមូលពន្ធលើមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូន និងទី២ គឺការហាមយកលុយពីសិស្សដែលសុំបញ្ជាក់សញ្ញាបត្របណ្តោះអាសន្នបញ្ចប់ ការសិក្សា។ វិធានការនេះបានធ្វើឲ្យការសូកប៉ាន់បានថយចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ប៉ុន្តែ មិនមែនមានន័យថា អំពើពុករលួយត្រូវបានលុបបំបាត់ទាំងស្រុងនោះទេ។
ជាការពិត ការលុបបំបាត់អំពើពុករលួយពីក្នុងសង្គមខ្មែរមិនមែនជាការងាយស្រួលឡើយ។ មិនងាយស្រួលពីព្រោះថា ពុករលួយបានជ្រកក្រោមស្លាកពាក្យថា«សគុណ» មានន័យថា នៅពេលដែលពលរដ្ឋទៅពឹងពាក់មន្ត្រីអាជ្ញាធរដើម្បីធ្វើឯកសារ ផ្លូវច្បាប់ផ្សេងៗ ពួកគេតែងឲ្យលុយទៅមន្ត្រីទាំងនោះក្រោមរូបភាព«ជូនសគុណ»។ ជាទូទៅ មន្ត្រីសាធារណៈតែងរិះរកគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីទាមទារសគុណពី អ្នកប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់ខ្លួន បើទោះជាមន្ត្រីទាំងនោះបានទទួលប្រាក់ខែពីរដ្ឋក៏ដោយ។ ទម្លាប់បែបនេះកើតមានគ្រប់ទិសទី។
ពិតហើយ គេអាចលើកហេតុផលថា មកពីមន្ត្រីរាជការមានប្រាក់ខែតិចចាយមិនគ្រប់ទើបធ្វើឲ្យពួកគេ ប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។ ហេតុផលនេះពិតជាត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែ វាមិនមែនជាហេតុផលតែមួយគត់ដែលជាប្រភពនៃអំពើពុករលួយនៅកម្ពុជាទេពី ព្រោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយមិនមែនសុទ្ធតែដើម្បីបង្គ្រប់ជីវភាព ប៉ុណ្ណោះទេ តែសូម្បីតែមន្ត្រីដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភចាយមិនអស់ក៏ នៅតែប្រព្រឹត្តពុករលួយដែរ ហើយជាអំពើពុករលួយធ្ងន់ធ្ងរជាងមន្ត្រីតូចតាចដែលមានប្រាក់ខែចាយមិន គ្រប់នោះទៅទៀត។
នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា មានកិច្ចការច្រើនយ៉ាងដែលត្រូវធ្វើឡើងទន្ទឹមគ្នាដើម្បីលុបបំបាត់ អំពើពុករលួយឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងនោះ វិធានការផ្លូវច្បាប់ និងផ្លូវសីលធម៌ត្រូវតែអនុវត្តព្រមៗគ្នាជាចាំបាច់។ វិធានការផ្លូវច្បាប់មានន័យថា ការអនុវត្តច្បាប់ត្រូវតែតឹងរ៉ឹងនិងស្មើភាពគ្នាដោយមិនរើសមុខ ពោលគឺអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយត្រូវតែទទួលទោសតាមច្បាប់ដោយគ្មាន លើកលែងរាប់ទាំងមន្ត្រីដែលមានមុខនាទីសំខាន់ៗក្នុងរដ្ឋាភិបាលផង។
រីឯវិធានការសីលធម៌វិញគឺត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាចេះ ខ្មាស់អៀននឹងអំពើពុករលួយ ហើយបែងចែកឲ្យច្បាស់រវាងការប្រើប្រាស់សេវាកម្មនិងការពឹងពាក់ រវាងសគុណ និងសំណូក។ នៅពេលដែលច្បាប់ត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងតឹងរ៉ឹងនិងយុត្តិធម៌ ចំណែកមនុស្សខ្មែរគ្រប់គ្នាស្អប់ខ្ពើមអំពើពុករលួយ ហើយចាត់ទុកអំពើនេះថា ជាបទឧក្រិដ្ឋឬយ៉ាងហោចណាស់ថាជាអំពើបាបនោះ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយនឹងមានប្រសិទ្ធភាពជាមិនខាន។
ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកអនុវត្តច្បាប់នៅតែស្រវាំងភ្នែកចំពោះមុខឥទ្ធិពលអំណាច និងប្រាក់ដុល្លារ និងប្រសិនបើមនុស្សនៅតែផ្តល់តម្លៃដល់ទឹកប្រាក់ខ្ពស់ជាងសីលធម៌នោះ អំពើពុករលួយនឹងមិនអាចលុបបំបាត់បានឡើយ ហើយវាមិនត្រឹមតែបន្តធ្វើឲ្យសង្គមខ្មែរក្រីក្រងើបមុខមិនរួច ប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏នឹងធ្វើឲ្យគណបក្សកាន់អំណាចបាត់បង់ប្រជាប្រិយភាពបន្តទៀត ជាមិនខាន៕
No comments:
Post a Comment