ព្រះរាជតួនាទីព្រះមហាក្សត្រក្នុងក្រសែភ្នែកអ្នកនយោបាយ!
RFI Khmer 04-09-2013
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ជានិមិត្តរូបនៃឯកភាពជាតិ
និង និរន្តរ៍ភាពជាតិ (...)។ ព្រះអង្គមានតួនាទីខ្ពង់ខ្ពស់ជាអាជ្ញាកណ្ដាល ដើម្បីធានាការប្រព្រឹត្តទៅនៃអំណាចសាធារណៈឲ្យមានភាពទៀងទាត់។
នេះជាសម្រង់ខ្លឹមសារក្នុងមាត្រា ៨ និង៩ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំ ១៩៩៣ ដែលជាច្បាប់កំពូលរបស់ប្រទេស។
យោងតាមខ្លឹមសារនេះ ព្រះមហាក្សត្រពិតជាមានព្រះរាជតួនាទីសំខាន់ណាស់ជាពិសេសនៅពេល
មានការ ជាប់គាំងនយោបាយកើតឡើង។ ព្រះអង្គអាចដើរតួនាទីជាអាជ្ញាកណ្តាលក្នុងការទម្លុះទម្លាយភាព
ទ័លច្រក។
ព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រធ្លាប់ត្រូវបានប្រើប្រាស់រួចទៅហើយកាលពី
ក្រោយការបោះឆ្នោត ឆ្នាំ ១៩៩៣ និង ១៩៩៨ និងជាបន្តបន្ទាប់ទៀតក្នុងរជ្ជកាលព្រះបរមរតនកោដ្ឋ
សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ។ ប៉ុន្តែ
ព្រះរាជតួនាទីព្រះមហាក្សត្រក្នុងព្រះរាជាណាចក្រទី២ ដែលមហាក្សត្រ «សោយរាជតែមិនកាន់អំណាច» ពេលខ្លះជួបនឹងឧបសគ្គនៅក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែង។
សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ
ព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រត្រូវបានកម្រិតដោយសារអ្នកនយោបាយ ។
ជាទូទៅ អ្នកនយោបាយតែងសម្តែងឲ្យឃើញពីការគោរព និងដង្ហែរតាមព្រះរាជតម្រិះរបស់ព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។
ប៉ុន្តែ គេពិបាកវាស់ស្ទង់ណាស់ថា តើការគោរពដែលផុសចេញពីទឹកចិត្តពិតប្រាកដនោះមានកម្រិតប៉ុណ្ណា? សូម្បីតែក្នុងរជ្ជកាលព្រះបរមរតនកោដ្ឋ
(សម្តេចឪ នរោត្តម សីហនុ) ដែលគេចាត់ទុកថាជាអង្គមហាក្សត្រដ៏មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុង ចំណោមពលរដ្ឋខ្មែរនោះ
ក៏ពេលខ្លះព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះអង្គក្លាយជាចំណាប់ខ្លាំងរបស់អ្នកនយោបាយ ដែរ។
មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រជួបនឹងឧបសគ្គ
ក្នុងនោះមូលហេតុសំខាន់២ដែលគួរពិចារណា៖ ទី១ គឺដោយសារតែអង្គសម្តេចឪធ្លាប់ជាអ្នកនយោបាយ
ដូច្នេះ អ្នកដែលមាននិន្នាការផ្ទុយពីព្រះអង្គតែងប្រឆាំងទៅនឹងព្រះអង្គនិយាយដោយឡែក
និងប្រឆាំងរបបរាជានិយម និយាយជារួម។
ទី២គឺដោយសារតែអ្នកនយោបាយខ្លះគោរពព្រះមហាក្សត្រតែសម្បកខាងក្រៅ
តែមិនបានផុសចេញពីទឹកចិត្តឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រតែង
ត្រូវបានគេលើកយកមកនិយាយជាញឹកញាប់នៅពេលមានបញ្ហានយោបាយ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ឲ្យពិតប្រាកដឡើយ។
បច្ចុប្បន្ន ក្នុងអំឡុងពេលដែលបញ្ហានយោបាយបានផ្ទុះឡើងក្រោយការបោះឆ្នោតរយៈពេលជាង
មួយខែចុងក្រោយនេះ ព្រះមហាក្សត្រ សម្តេចព្រះបរម នាថ នរោត្តម សីហមុនី បានចេញព្រះរាជសារពីរលើកហើយដើម្បីជំរុញឲ្យគណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរដោះស្រាយ
នយោបាយដោយសន្តិវិធី។ ក្នុងព្រះរាជសារលើកទី២កាលពីថ្ងៃទី ៣០ សីហា ព្រះអង្គបានជំរុញឲ្យមានដំណោះស្រាយនយោបាយដោយគោរពតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
តាមរយៈការប្រើប្រាស់ច្បាប់ និងស្ថាប័នជាតិដែលមានស្រាប់។ ព្រះរាជសារនេះបានបំផុសឲ្យមានការជជែកគ្នាអំពីព្រះរាជ
តួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្រជាថ្មីម្តងទៀតក្នុងការទម្លុះទម្លាយភាពទាល់ច្រក នយោបាយ។
ប៉ុន្តែ តើអ្នកនយោបាយពិតជាផ្តល់តម្លៃដល់ព្រះរាជតួនាទីក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា
មែនឬ? នេះជាសំណួរដែលត្រូវរកចម្លើយពីព្រោះចម្លើយពិតប្រាកដនៃ
សំណួរនេះគឺជាម៉ែត្រវាស់អំពីប្រសិទ្ធភាពនៃព្រះរាជ អន្តរាគមន៍របស់ព្រះមហាក្សត្រ។
ពិតហើយថា គណបក្សនយោបាយទាំងពីរដែលជាប់ឆ្នោតក្នុងសភាសុទ្ធតែបានសម្តែងការ គាំទ្រព្រះរាជតម្រិះរបស់ព្រះអង្គ។
ប៉ុន្តែ អ្វីដែលកំពុងកើតឡើងជាក់ស្តែងនៅមិនទាន់ឆ្លុះបញ្ចាំង ពីសុឆន្ទៈរបស់ពួកគេនៅឡើយទេ។
ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យព្រះមហាក្សត្រអាចបំពេញព្រះរាជតួនាទីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដូច
មានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងដើម្បីឲ្យសមនឹងការគោរពដូចអ្វីដែលអ្នកនយោបាយគ្រប់គ្នា
បង្ហាញឲ្យឃើញនោះ វាទាល់ការផ្តល់តម្លៃ និងការគោរពនោះ ផុសចេញពីសុឆន្ទៈពិតប្រាកដគឺមិនមែនគ្រាន់តែជាការសម្តែងឲ្យ
ឃើញតែសម្បកក្រៅនោះឡើយ។
ទន្ទឹមនឹងនោះ វាទាល់តែអ្នកនយោបាយតម្កល់ប្រយោជន៍ជាតិឲ្យធំជាងប្រយោជន៍
គណបក្ស។
ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ ព្រះរាជតួនាទីរបស់ព្រះមហាក្សត្របានត្រឹមតែអ្នកនយោបាយលើក
មកនិយាយក្នុងន័យកេងចំណេញតែប៉ុណ្ណោះ តែពួកគេនឹងមិនប្រើប្រាស់ព្រះរាជតួនាទីនេះដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាឡើយ៕
No comments:
Post a Comment